مهمانان نوروزی و فراموشی پاندومی

سایت خبری تحلیلی صدای استان:

بابک شاکر – خداوند می فرمایند : «إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا» آنگاه که زمین به لرزش [شدید] خود لرزانیده شود.
زاهدی مهمان پادشاهی بود. چون به طعام بنشستند کمتر از آن خورد که ارادت او بود و چون به نماز برخاستند بیش از آن کرد که عادت او، تا ظنّ صلاحیت در حق او زیادت کنند.
ترسم نرسی به کعبه، ای اعرابی
کاین ره که تو می‌روی به ترکستان است

چون به مقام خویش آمد سفره خواست تا تناولی کند. پسری صاحب فراست داشت. گفت: ای پدر! باری به مجلس سلطان در طعام نخوردی؟ گفت: در نظر ایشان چیزی نخوردم که به کار آید. گفت: نماز را هم قضا کن که چیزی نکردی که به کار آید…
جناب سعدی علیه رحمه
در تمام لحظات خواندن این حکایت به این فکر می‌کردم که شباهت عجیبی بین عدم‌شفافیت، نگاه تزویر و امنیتی کردن اخبار و اطلاعات کرونا در بوشهر با این حادثه وجود دارد. تمامی اخبار از حضور شش میلیون مهمان نوروزی در بوشهر خبر می دهند که لحظه لحظه بیشتر می شود اما مگر نه ما در پیک آمیکرون هستیم ، کدام مرجع موثقی میزان آلوده بودن و نبودن شش میلیون و اندی را تایید می کند . کدام سازمان وظیفه ساماندهی این همه مهمان نوروزی را دارد ! تا کنار درب منزل مردم نیز چادر زده اند ، حتی وضعیت کمدی شده است که در زیر تابلو چادر ممنوع پر است از چادرهای ممنوع !.
این دقیقا همان پیوند جان مردم به سویه آمیکرون است که مسئولین استانی اعم از استانداری ، نیروی انتظامی ، دانشگاه علوم پزشکی به طور مکرر ساده، کم و قابل‌کنترل می‌دانند. اما دارد به فاجعه ای غیر قابل کنترل تبدیل می شود تا جاییکه رییس دولت مردم را به رعایت دعوت می کند نه قرنطینه عمومی که اندکی فوران این ویروس کاسته شود.
به حکایت اول یادداشت برگردیم ، بواقع ماجرا چیست که وقت عمل کمتر از آنکه بباید عمل می کنند و زمان زهد خود را مردمی می دانند ، این ایام تعطیلات می گذرد ، اما بعد از آن از مردم چه می ماند.
دکتر محمدرضا محبوب‌فر، جامعه‌شناس و اپیدمولوژیست، می‌گوید: «ریشه این بی‌اعتمادی نه تنها در برابر کرونا بلکه در برابر بسیاری از موضوعات اجتماعی دیگر در کشور به عملکرد خود مسئولان بازمی‌گردد.
وقتی شنیده می‌شود مسئولان اطلاعات ضد و نقیض به جامعه ارسال می‌کنند .»
آیا در چنین شرایط بحرانی و وقوع عنقریب فاجعه که عامل آن خیلی از سوء‌مدیریت‌ها و استراتژی‌های غلط بوده، می‌توان بر تعریف جدی تأکید ‌کنیم؟ حال که هم مردم و هم کادر درمانی گرفتار تشعشعات وخیم کرونا شده‌اند و تقریبا همه از وضعیت بیماری مطلعند ! پیشگیری مؤثر است؟
گویی مدیران به جلسات و خلق مفاهیم روی آورده اند، که این امر خود زمان را می گذراند و فاجعه را وخیم تر می کند . در این میان سخن از متخصصان دانشگاهی نیست ،آنان که این روزها باید بهترین مشاوران راهکارهای جلوگیری از شیوع ‌سویه جدید باشند.
شهرداری بوشهر و شورای پر طمطراق بوشهر ضعیف ترین مدیریت شهری خود را در این ایام نشان داده اند و شهر دارد از جمعیت منفجر می شود. فرمانداری ، استانداری از مدیریت این ازدحام ناتوان ماندندو در پایان دانشگاه علوم پزشکی چه تدابیری برای بعد از این و در حضور فاجعه انسانی دارند.
در پایان باز از جناب سعدی کمک بگیریم:«شبی در بیابان مکه از بی خوابی پای رفتنم نماند. سر بنهادم و شتربان را گفتم دست از من بدار.
گفت: ای برادر! حرم در پیش است و حرامی در پس. اگر رفتی بردی وگر خفتی مردی.»