حمزه زارعی – استفاده از صنایع جانبی نفت در راستای توسعه محیط‌های پیرامونی یک هنر مدیریتی مغفول مانده در استان بوشهر محسوب می‌شود که متاسفانه از زمان حضور صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در این استان تا کنون به آن پرداخته نشده و حتی به ارزش آن پی نبرده‌ایم. این در حالی است که بیشترین…
سایت خبری تحلیلی صدای استان:
حمزه زارعی – استفاده از صنایع جانبی نفت در راستای توسعه محیط‌های پیرامونی یک هنر مدیریتی مغفول مانده در استان بوشهر محسوب می‌شود که متاسفانه از زمان حضور صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در این استان تا کنون به آن پرداخته نشده و حتی به ارزش آن پی نبرده‌ایم. این در حالی است که بیشترین گردش مالی و شغلی در صنایع جانبی نفت جاری است نه خود صنعت نفت.
کشورهایی نظیر آلمان، ایالات متحده، ژاپن، ایتالیا، فرانسه و کره‌جنوبی علی‌رغم نداشتن منابع نفتی سرمایه‌گذاری گسترده و پهناوری در این زمینه انجام داده‌اند و به طوری‌که سود نفت را در اصل آنها می‌برند نه کشورهای دارای منابع و مخازن نفتی.
حضور صنایع بزرگ انرژی در هر منطقه علی‌رغم معایب کم، می‌تواند مزایای فراوانی برای صاحبان منطقه داشته باشد که با هنر مدیریتی و دانش تخصصی بالا می‌توان از مواهب آن منتفع شد.
از زمان حضور صنایع نفت و گاز و پتروشیمی در استان بوشهر بارها و بارها نوید پیشرفت و توسعه از زبان مسئولین و نمایندگان استان شنیده شده است اما با گذشت بیش از بیست سال از حضور این صنایع پیشرفت‌های اقتصادی و زیربنایی چندانی حاصل نشده و هنوز که هنوز است مردم این استان از بیکاری و فقر در رنج و خودکشی هستند.
متاسفانه علاوه بر این‌ها شاهد انواع و اقسام آلایندگی‌های آب، هوا، خاک و همچنین آلایندگی فرهنگی و اجتماعی هم بوده‌ایم.
یکی از دلایل عقب‌ماندگی و عقب‌افتادکی استان بوشهر در این زمینه می‌توان به عدم بهره‌برداری صحیح از این منابع در راستای ایجاد صنایع جانبی نام برد. امری که متاسفانه تاکنون مغفول مانده و درآمدهای مالی و شغلی آن به صورت صددرصدی در اختیار سایر استان‌ها بوده و کام آنها را روز به روز شیرین و شیرین‌تر می‌کند.
اگر بخواهیم ارزش کسب و‌کارهای جانبی این صنایع را با تلاش‌های عقیم و کم اهمیت مسئولین و نمایندگان استان‌مان در راستای تلاش برای استخدام فردی مقایسه کنیم می‌توان یک تولید‌کننده آب آشامیدنی را مثال زد. روزانه در صنایع نفت مستقر در عسلویه و کنگان حداقل ۶۰ هزارلیتر آب آشامیدنی مصرف می‌شود که عمده آن در تهران و اصفهان تولید و جهت مصرف در این دو شهر حمل می‌شود. این حجم از تولید باعث اشتغال مستقیم و غیر مستقیم حداقل سیصد نفر و گردش مالی گسترده در محل تولید می‌شود اما مسئولین و نمایندگان استان ما به دنبال استخدام یک کارگر به صورت موقت در شرکت‌های مصرف‌کننده جهت حمل همین آب‌آشامیدنی هستند و چه بسا برای آن ساعت‌ها در پشت دفتر یک مدیرکل نفتی معطل بمانند.
این مثال و وضعیت مرتبط آن در سایر صنایع تولیدی و حتی شرکت‌های تامین‌کننده نیز ساری و جاری است و تقریباً سهم استان بوشهر از این حجم مالی و شغلی صفر است و مردم و مسئولین استان بوشهر با همان استخدام در مشاغل پائین‌دستی رضایت کامل دارند و این نگاه استخدام مستقیم و عدم تمایل به صنایع جانبی در مسئولین و مردم را می‌توان با عدم وجود شهرک یا ناحیه صنعتی در شهرستان‌های جنوب استان مانند جم، کنگان و عسلویه بیشتر پی‌برد.
برای برون رفت از این وضعیت نیز راهکاری فراوان و البته موازی وجود دارد که در جایی دیگر می‌توان به آن پرداخت.