با این تفاسیر باید شاهد نابودی بازار‌‌های وابسته به ته‌لنجی، افرایش آمار بیکاری، طلاق و دیگر تهدیدها و صدمات اجتماعی باشیم که مقصر این اتفاق را باید نماینده عالی استان بدانیم.
سایت خبری تحلیلی صدای استان:
هادی برمکی – ته‌لنجی سال‌هاست که با پوست و گوشت مردم جنوب عجین شده است. شغل آبا و اجدادی مردان نوار مرزی‌ست. کالای همراه ملوان باعث اشتغال‌زایی شده است، بدون اینکه دولت‌ها نقشی در آن داشته باشند. ملوانان با تکیه بر این شغل بار سنگینی را از دوش دولت‌ها در موضوع اشتغال برداشته‌اند اما به ندرت پیش آمده است دولت‌ها قدر این مردمان را بدانند و در این مسیر سنگ‌اندازی نکنند. با بخش‌نامه‌ها و مصوبه‌ها، نان و اشتغال ملوان، بازاری و لنج‌دار تحت‌الشعاع قرار گرفته و زندگی را در جنوب سخت و سخت‌تر کرده است.
طبق شنیده‌ها لنج‌هایی که قصد سفر به دبی دارند تعهد می‌دهند که در سال تنها یک بار سفر کنند. کار بدون کارشناسی تبعات فراوانی دارد که پایتخت نشین‌ها از آن آگاهی ندارند. کمتر لنجی با این شرایط ره سفر می‌پیماید. با این دیدگاه، کرایه هر کانتینر سرسام‌آور شده است. ملوانان به عنوان قشر آسب‌پذیر، آسیب‌پذیرتر می‌شوند. بیکاری جامعه را لرزان می‌کند.
با این تفاسیر باید شاهد نابودی بازار‌‌های وابسته به ته‌لنجی، افرایش آمار بیکاری، طلاق و دیگر تهدیدها و صدمات اجتماعی باشیم که مقصر این اتفاق را باید نماینده عالی استان بدانیم. گراوند اگر خبر از این موضوع ندارد، جای تاسف دارد، اگر خبر دارد و نمی‌تواند این مشکل را حل کند باز هم باید افسوس خورد. در هر دو وضعیت مقصر است.
نزدیک به ۳ سال است بر ساختمان سرخ استانداری حاکم هستید، در این مدت چه گامی برای رفع مشکل ته‌لنجی برداشته‌اید؟
اگر قدمی برداشته‌اید این قدم‌ها هیچ تاثیری در حل این مشکل نداشته است، کما اینکه شاهد هستیم وضعیت آن بدتر از قبل شده است.
جمیری نماینده مردم دیلم، گناوه و بوشهر در مجلس می‌داند که اقتصاد و معیشت اکثر مردم به ته‌لنجی وابسته است، با شرایط تازه زندگی مردمی که شما نمایندگی آن را به عهده دارید سخت‌تر از پیش خواهد شد.
لنج‌ها به سفر نمی‌روند، بروند باید تعهد بدهند سالی یک بار سفر کنند در هر دو صورت باید شاهد نابودی بازار و معیشت موکلان شما بود.
باید صدای مردم باشید، مسئولینی که با این بخش‌نامه‌ها و مصوبه‌ها سعی در نابودی ته‌لنجی دارند را به مجلس بکشانید، از آن‌ها پاسخ بخواهید.
با اهمال کاری مسئولین شاهد، پایان یافتن بازار گناوه، دیلم، دیر، کنگان و دلوار خواهیم بود؟
شاهد افزایش سرسام‌آور بیکاری خواهیم بود؟
کدام مسئول می‌تواند در سال یک ماه کار کند و با حقوق همان یک ماه یک سال زندگی کند؟ البته نجومی‌ها را کنار بگذارید.
ملوانانی که مشکل بیمه داشتند و سال‌ها برای این مورد تلاش می‌کردند این روزها باید با بیکاری و عدم درآمد هم مبارزه کنند.
به دریا رفته می‌داند مصیبت‌های طوفان را.
مقصر این مشکلات چه کسانی هستند؟
مسلما مردم مقصر نیستند.