سایت خبری تحلیلی صدای استان:
اینکه میبینیم در این روزها جمعیت قابل توجهی از مردم علیرغم مشارکت فوقالعادهای که در ماه گذشته داشتند، دل از سفر برنمیکنند و رهسپار دیار پدری و مادری و یا حتی دیار دوستان و آشنایان میشوند، حتما دلایل متعددی غیر از صرف بیشعوری دارد. این بدین معنا است که نمیتوان هرگونه انتخاب سفری در این شرایط بحرانی را دلیلی بر نقدهای توهین آمیز این دسته از افراد دانست. آیا آنها واقعا به هشدارها و مخاطرات پیشرو بیخبر و بیتفاوتاند یا آنکه انگیزه دیگری محرک این حرکت به ظاهر خطرناک آنها است؟
بیایید از کلیگویی دست برداریم و پاسخ این پرسش را از گفتگو با خود این دسته افراد بدست آوریم. به باور بسیاری از این افراد، سفر در این شرایط، راهی است برای ۱- فرار از موقعیت خطرناک مثلاً کلانشهری چون تهران و یا شهر همواره در معرض خطر اصفهان به دامن روستاها و کوهها و مناطق امن، که اینجا میتواند خانه پدری یا ویلای تحت محافظت و کنترل دوستان مطمئن باشد. ۲- تجدید قوا در کنار خانواده پس از یک دوره بدون آمادگی و فشرده قرنطینه در شهرهای بزرگی که بزرگیشان هیبت آور است.
این افراد اقدام خود را در راستا و در ادامه برنامه خودمراقبتی و قرنطینه قبلی میدانند. اگر با این دسته افراد همدلیای هم داشته باشیم، میتوان مخاطرات ناخواسته ترکمنزل و رفتن به مسافرتها و بیماریهای احتمالی و نیاز به بیمارستانها و غیره را به آنها متذکر شد.
دسته دوم که هیچ یک از دو انگیزه فوق را درنظر ندارند بلکه مسافرت را در راستای تفریح و شادی و ضرورت بهرهمندی از تعطیلات آغاز سال در هر شرایط و به هر قیمتی میبینند، تحلیلی جداگانه میطلبد. اینان همان دستهایاند که از جانب جامعه مدنی و کادر درمان و محافظان شهرها القاب و صفات بسیاری را، شاید به درستی، دریافت کرده و میکنند. اینان تنها خود را میبینند و درکی از مخاطرات ناشی از اقدام خود ندارند. آنها صرفا خود-بین هستند.
اما هرچند تفکیک این دو دسته میتواند ابهام فوقالذکر را اندکی روشن سازد اما به صرف این تفکیک نمیتوان جواز سفر را به عدهای داد و عدهای دیگر دریغ داشت چراکه خاطیان خود را در هیأت دسته نخست جا میزنند و آنچه بازتولید میکنند، تولید شرارت است و گرفتاری. پس ای هموطن، هرچند ممکن است جزو دسته نخست باشی، اما برای کاستن از آلام بشری تو نیز دستی باش برای به صدا درآوردن ندای شادی.
کاملا درست و صحیح