بدان التفات ننمائی که مردمان قدر طبیب ندانند… این روزهای تلخ تنها چشمان بشر به ذهن و زبان طبیبانی ست که این مرض عجیب را درمانی شاید ، اما هر چه در دانش خویش دست به تحقیق می زنند راهی نیست ، که به قول خاقانی :«مرا طبیب دل اندرزگونه ای کرده است . کز…
سایت خبری تحلیلی صدای استان:
بدان التفات ننمائی که مردمان قدر طبیب ندانند… این روزهای تلخ تنها چشمان بشر به ذهن و زبان طبیبانی ست که این مرض عجیب را درمانی شاید ، اما هر چه در دانش خویش دست به تحقیق می زنند راهی نیست ، که به قول خاقانی :«مرا طبیب دل اندرزگونه ای کرده است .
کز این سواد بترس از حوادث سودا….» آری از پیر و جوان ، کودک و میانسال همه را اسیر خویش کرده و طبیب را اسیر خویش و دیگری ، دانش که قرار بود ابزار راحت بشر شود به عارضه ای ابزار حذف و رنج بشر شد و کام آدمی را تلخ نمود .
روند مقابله با همهگیری کرونا در پهنهٔ جهانی و همچنین در کشور ما بهروشنی نشانگر این واقعیت است که بدون دخالت مستقیم و سازمانیافته دولت و در نبود برنامههای اجتماعی-اقتصادی علمی و کارشناسانه نتوانست در برابر پیامدهای این چنین همهگیریهایی از جان و سلامت و اشتغال و معیشت مردم به صورتی مؤثر حفاظت کند. بیکاری گسترده و رشد فقر حتی در کشورهای پیشرفتهٔ سرمایهداری به تهدیدی جدّی تبدیل شده است ولی تفاوت آنها با وضعیت موجود در کشور ما اینجاست که در بسیاری از آن کشورها، نهادهای دولتی و ساختارهای بخش دولتی که هنوز امکانات قابلتوجهی دارند، به طور عمده در خدمت دفاع از مردم عمل میکنند اگرچه بحران اقتصادی که پیش از شیوع کرونا آغاز شده بود، گریبانگیر این اقتصادهای سرمایهداری نیز شده است.
وضعیت کنونی اقتصاد ملّی کشور ما و به تبع آن، وضعیت معیشت اکثر مردم ایران بحرانی است. تمام شواهد حکایت از آن دارد که شرایط در تمام عرصههای اقتصادی-اجتماعی وخیمتر و خطرناکتر خواهد شد. اطباء خط مقدم این بحران ایستاده و تحت شدیدترین فشارهای سیستم فاسد موجود در نظام درمان قرار دارند .تنها چارهٔ برونرفت کشور از وضعیت بهشدت بحرانی کنونی، ایجاد همزمان تغییرهایی در “استراتژی های اقتصاد سیاسی ” است .پیامدهای جدّی و خطرناک همهگیری کرونا بهروشنی نشان میدهد که فقط با اتکا بر “اقتصاد مردمی” میتوان از سلامت مردم در مقابل بلاهای طبیعی مانند این بیماری محافظت کرد. امروز روز پزشک در تلخ ترین زمان ممکن است . این روز را به رفقای پزشک خود تبریک می گویم آنانکه رمق ندارند، اما ایستاده اند .