اندر عجایب نجات‌بخشی استان ما؛ هلیکوپتر امداد

سایت خبری تحلیلی صدای استان:

ظاهراً این بار هلیکوپتر امداد بوشهر است که به ما محتاج شده و نجاتش را از ما مدد می‌جوید. بله ۶ ماهی هست که هلیکوپتر اورژانس بوشهر که به یاری مصدومان میشتافت در سایه بی توجهی مسئولان از بوشهر پرواز کرده و دیگر بر نگشته است. گویی دلی رنجیده داشته و این مرغ وحشی، از بام ما برخاسته و میلی به نشستن ندارد. اما اساساً زمین و زمانه نشستن فراهم نیست تا شاید با ناز کشیدن‌های ما مایل به نشستن شود. حکایت چیزی دیگر است.

متاسفانه آتش‌سوزی های گسترده زاگرس بار دیگر نشان داد اساساً در موضوع مدیریت بحران چگونه کاریکاتوری عمل می‌کنیم؛ جایی را فربه کرده و جایی دیگر را وامی‌نهیم. موشک می‌سازیم تا بحران منطقه را حل کنیم، آنگاه کپسول‌های آتش‌نشانی را با قاطر حمل می‌کنیم. از رشد علم پزشکی و انقلابی در مهار کرونا می‌گوییم و استانی بسیار مستعد بحران‌های پزشکی و حوادث مترقبه و نامترقبه را بدون هلیکوپتر نجات می‌گذاریم؛ استانی بر دریایی از نفت و گاز که لهیب شعله‌هایش هم گرمابخش و نعمت‌آفرین است و هم سوزاننده و نعمت‌سوز.

چقدر باید گفت و چقدر باید این حرف را بالا و پایین کرد که توسعه، امری همه جانبه و پایدار است. نمی‌شود در جهان واقعی، کاریکاتوری زندگی کرد. نمی‌شود پالایشگاه و بندرگاه و کارخانه و ارتش و صدها زمینه اقتصادی را فعال کرد اما به رفتار مصرف‌کنندگان و کنشگران این عرصه‌ها بی‌تفاوت ماند. نمی‌شود از رفت و آمد استقبال کرد و بر سر حاضران و مسافران برف شادی ریخت، اما امنیت جانی و روانی آن‌ها را تأمین و تضمین نکرد. نمی‌شود هلیکوپتر نجات و امداد نداشت؛ آن‌هم در استانی که خود نجات‌بخش اقتصاد ایران است. نمی‌شود.

هلیکوپتر اورژانس بوشهر ۶ ماهی است که پرواز نمیکند. اصلا وجود ندارد که بخواهد به پرواز درآید و دل رمیده ای را انیس و مونس شود. علت چیست؟ در حال حاضر در استان بوشهر اورژانس هوایی وجود ندارد. باز هم از سر تکرار و تذکار می‌گویم که داشتن این فقره و فعال بودن آن، نه امری حاشیه‌ای و لوکس، بلکه بخشی از فرایند توسعه متوازن و‌ همه جانبه است. خلاصه بی‌ هلیکوپتر امداد نمی‌شود. باید چاره‌ای اندیشید و اذهان را روشن ساخت. ممکن است خطر بعدی در کمین من و شما و در کمین سرمایه‌های اقتصادی و زیست محیطی و حتی اجتماعی ما نشسته باشد. گفت در سر عقل باید…