جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
کد خبر: 28244
تعداد نظرات: ۰
بابك شاكر

به قلم بابک شاکر

تاریخ انتشار: پنجشنبه ، 25 اردیبهشت 1399 - 20:06

حکیم ابوالقاسم فردوسی از آن جهت بزرگ است که در مجموعه شاعرانی می گنجد که زبان پارسی را در هجوم تلاش برای فراموشی احیاء کردند ، او حتی بیشتر از عقبه خود در باز آوری واژه ها و اصطلاحات پارسی کوشید تا این زبان که حال در بطن داستانهای منظوم بود بماند و ماندگار شود .

 

فردوسی به حق احیاء گر زبانی بود که ممکن بود روزی فراموش شود، کما اینکه بسیاری از دانشمندان ما به زبان عربی می نوشتند.

فردوسی اما روایتگر تاریخ ایران نبود. او بعضی روایت های موجود در فرهنگ مردم ایران را با استفاده از تخیل و حماسه به شکلی افسانه ای در آورد . شاهنامه راوی افسانه هایی ست که از لحاظ فرم در نظم اتفاق خاصی را رقم نمی زند تنها نزدیک به پنجاه هزار بیت را در حماسه‌ای منظوم در بحر متقارب مثمن محذوف سروده است …

 

شوونیسمی که فردوسی بر طبل آن کوبید روایتگر قدرتی افسانه ای بود که در آن قهرمانان بیش از واقعیت ،حضور خارجی داشتند.کاوه را به انقلابی بزرگ کشاند اما در نهایت حکومت را از آن فریدون کرد که فره ایزدی داشت …

 

مردم را ندید با اینکه خودش از مردم بود ، در اساطیر غرق شده بود ، زیرا در فرهنگ استبداد زده آن زمان مردم ماهیت رعیت داشتند و اصول و مفاهیم امروزی جایگاهی نداشت . اما با تمام این موضوعات آینه ی نمایانی از طبقات اجتماعی در دوران خود را نشان داد .هرچند ایرانی که او نشان داد مفاهیم ابتدایی زندگی مدنی شکلی واقعی داشت که در شاهنامه مکتوب نشد و به پدیده ای محذوف بدل شد …

او به مخاطب امروز غرور کاذب یک تاریخ سراسر افسانه ای را می دهد که در مقابل آن تاریخی رعیت پرور و شبان رمه ایستاده است … کارکردی که در تقابل با وضعیت فعلی دارد به خطای معرفتی و آگاهی در ایرانیان تبدیل می شود و باورهای برتری کاذب ایجاد می کند … جوانکشی راه انداخت با مرگ سهراب تا مغز جوانان ، سیاووش ، اسفندیار و … سنت کهنه پرستی را تکریم کرد، همین تفکر او باعث شد رستم به جوانکشی دست بزند و مرگ سهراب تراژدی نوستیزی را در تاریخ ایران رقم بزندو این قصه را از سیاووش تا اسفندیار ادامه بدهد… فردوسی شاهنامه سرود چیزی که ما امروز به آن نیاز داریم مردم نامه است .


برچسب ها: #شاهنامه #فردوسی
تعداد نظرات: ۰
ارسال نظر

جدیدترین خبرها
بالا