سایت خبری تحلیلی صدای استان:
امروز ده اردیبهشت روز ملی خلیج فارس است ،استان بوشهر با دارا بودن بیشترین کرانه جغرافیایی دریایی در خلیج فارس و تاریخ کهن در حوزه تجارت دریایی، از بنادر مهم این آبراهه تمدن‌ساز محسوب می‌شود .
بندر بوشهر اما حکایتی جدا دارد که از دیر باز چهار راه حوادث مهم تاریخی، خاستگاه تجدد، مبارزه علیه استعمار و بندر تجاری مهم ایران محسوب می‌شده و اکنون نیز از اهمیت برخوردار است. امروز نیز بیش از هر چیز صنعت دریایی و بندری مهم ترین شاهراه آن‌در حوزه تجارت محسوب می شود .
خلیج فارس امروز یک آبراهه تنها نیست که محل نمود و قدرت نمایی کشورهای امپریالیستی و میلیتاریستی ،که با کنش های خود عرصه را برای تأمین منافع ایران از خلیج فارس تنگ و به فربه تر شدن رقبای نفتی حاشیه جنوبی خلیج فارس و دیکتاتوری متوحش عربستان کمک می کنند .
در ابتدا باید گفت اگر استراتژی دقیقی در حوزه بین الملل برقرار باشد ایران یکی از مهم ترین مبادی ورودی تجارت و صنعت حمل و نقل می باشد که این روزها به شدت حال خوبی ندارد و روز به روز تحریم های ظالمانه اثر خود را می گذارد . ترامپ که شکل بی رحم لیبرالیسم و سرمایه داری آمریکا را در عرصه ی بین المللی نشان می دهد و از لایه های هالیوودی به نمودهای عینی رساند .
تمامی این تضادهای بین المللی و تحریم ها باعث شده تا تاریخی ترین بندر تجاری ایران با رکود بی سابقه ای روبرو باشد . ارزش و اهمیت بندر بوشهر به حدی است که به نقل از بزرگی، این بندر می‌تواند بهترین و کامل‌ترین راه تجاری و توریستی خلیج فارس باشد.
از مشکلات بین المللی و تحریم ها که بگذریم بندر بوشهر توسعه ای نامتوازن داشته است ، قدرت و رونق صنعت حمل و نقل هر چقدر که بیشتر می شود مانند یک قیف عمل می کند زیرا تنها راه خروجی بوشهر جاده ای است و این امکان خروج کالا و کانتینر را محدود و حجم ترافیک را بالا می برد . در بهترین شرایط اقتصادی و رونق بندر ، واردات کالا از بندر بوشهر صرفه ای اقتصادی ندارد زیرا زیر ساخت های مهمی چون راه آهن و شهرک صنعتی فعال وجود ندارد و تنها راه خروجی آن یک جاده و یک شهرک صنعتی غیر فعال است که توان تولید محصولات محلی را هم دیگر ندارد .
باید اذعان داشت متولیان ارشد توسعه استان بوشهر ، هم کناره بودن با این بی کرانه زرخیز را جدی نگرفته اند و با مفهوم توسعه بندری آشنایی ندارند . اگر امروز بندر بوشهر دارای تجهیزات حرفه ای و استراتژیک بندری می باشد، اگر جزیره نگین به همت بخش خصوصی عملیاتی شده است تا بتواند بهترین خدمات تخلیه ، بارگیری ، انبارداری کالا و کانتینر را انجام دهد ، این امر به بن بستی به نام خروجی بندر ختم می شود که فاقد زیر ساخت مناسب است .
تجربت کردم و دانا شدم از کار تو من
تا مجرّب نشود مردم، دانا نشود
آیا زیبا و میسر نبود در این همه سال دولتهای مختلف یک بندر تاریخی و فرهنگی را همزمان به سمت فراهم کردن زیر ساخت پیش می بردند ؟ آیا حداقل رونق شهرک صنعتی به عنوان مرکز تولید و کار آفرینی نباید امروزه با ورودی مواد اولیه و خروجی تولید مطرح می شد ؟
نکته دیگر این که استاندارهای بوشهر به خصوص در دوران روحانی به عنوان متولی مدیریت استان ، توان توسعه خروجی حمل و نقل و رونق تولید را نداشتند،به جرأت می توان گفت برنامه ای مدون و برنامه ریزی شده نداشته اند.
در انتها متأسفانه تمامی تلاش های بخش خصوصی که به عنوان کارگزار دریایی و بندری و سازمان بنادر و‌دریانوردی به عنوان سازمان حاکمیتی در تقویت زیرساخت ها صورت می گیرد از طرف متولیان توسعه استان با مشکل روبرو می شود زیرا نقشه ای برای توسعه تولید صنعتی و حمل و نقل وجود ندارد، این امر بیشتر نشان از عزم و همت مدیریت استان به سوی افول توسعه و سکوت و سکون هر نوع کنش مدیریتی دارد…
در پایان به قول جناب حافظ:
چو بر روی زمین باشی توانایی غنیمت دان
که دوران ناتوانی‌ها بسی زیر زمین دارد