سایت خبری تحلیلی صدای استان:
امروز سی مارس سالروز درگذشت عبدالحلیم حافظ خواننده بزرگ عرب است ، او به همراه محمد عبدالوهاب، ام کلثوم و فرید الاطرش موسیقی معاصر عرب را رسمیت داد ،سخن در خصوص تکنیک ها و الحان موسیقایی که توسط ایشان ارائه شد بسیار است ، اینکه یک خواننده می تواند به چنین ساحتی از افتخار در یک فرهنگ و دیگر فرهنگهای جهان قرار بگیرد موضوعی بسیار مهم است .
مهم ترین مولفه ی عبدالحلیم احاطه و تسلط او به ادبیات و تمرکز بر روی پیوند ادبیات و موسیقی بود. شعر در جهان عرب از عهد جاهلی ( به عنوان یکی از دوره های ادبیات عرب در قرن ششم میلادی) همواره مهم ترین شاخص فرهیختگی و دانایی محسوب می شد ، در فرهنگ عرب شاعری جایگاه ویژه ای داشت و بسیاری از بزرگان تاریخ عرب، شاعران بزرگی بودند ، موقعیت جغرافیایی ، جنگاوری و پهلوانی، زیست اعرابی و قبیله ای ، فضای سکوت طبیعت ، داستان های عاشقانه ی معروف ، زن سرایی آنان را به شاعرانی با صور خیال و صنایع زیبایی تبدیل کرده بود .
حال تلفیق این فرهنگ غنی ادبی با موسیقی پدیده ای را خلق کرد که ام کلثوم و عبدالحلیم شاخص آن محسوب می شدند . شاید اگر به کنسرت های عبدالحلیم توجه کنید واکنش مخاطبان بیش از آنکه به موسیقی باشد به قطعاتی از شعر است که آنان را ازجا بلند می کند و فریاد تشویق سر می دهند دقیقا اتفاقی که برای شب شعرهای شاعران معاصر عرب هم می افتد . این ارتباط وقتی به اوج می رسد که عبدالحلیم دو اثر فاخر و ماندگار از نزار قبانی فقید می خواند: قارئه الفنجان و رساله من تحت الماء …. در کنسرت ها بارها و بارها بدون ضرورت موسیقایی بندهایی از شعر توسط خواننده تکرار می شود و این نشان می دهد که موسیقی عبدالحلیم در خدمت شعر بود و او راوی ادبیات زمان خود بود . عبدالحلیم حافظ شاعر غنای ادبیات بود و بر جلوه های زیبایی از ادبیات صحه گذاشت .
صدای او صدای رنج یک عاشق ، حیرانی ، شادی ، مهجوری و زیبایی بود. او به راستی “قدمات شهیداً ” زیرا ” من مات فـــــــــــداءً للمحبــــــــوب ” … ما بوشهری ها اما عبدالحلیم را یک خواننده عرب از دیار مصر نمی دیدیم ، برای ما درجهازات باری ، آوای ناخداها ، کوچه های تو در توی محلات قدیم جریان داشت تا جاییکه خانه ی بوشهری ها که زبان عربی نمی شناختند و تنها آنانکه راه تجارت داشتند و ارتباط با کشورهای عربی … ارتباطی عجیب با الحان او می گرفتند ، حتی انگار او فارسی می خواند وقتی زی الهوا را می خواند ، سر تکان می دادند با نواهای او و گاهی اشک می ریختند … یادش گرامی
عبدالحلیم حافظ اسطوره ای دست نیافتنی می ماند روحش شاد و یادش گرامی
ما آبادانیها هم عاشق عبدالحلیم و عاشق مردم بوشهر هستیم
دلم هوای جنوب کرد
من اصلا نه بوشهری ام نه عرب زبانم نه عربی میفهمم ولی عاشق آهنگهای عبدالحلیم حافظم
صدا و ترانه های حضرت عبدالحلیم حافظ بی نظیر است.