چپ دستان، اقلیتی که خیلی راضی‌اند!

به گزارش «صدای استان» به نقل از ایسنا؛ سیزده اوت، مصادف با ۲۲ مردادماه روز جهانی چپ دستان است، نام این روز در سال ۱۹۷۶ همزمان با ۱۳۵۵ خورشیدی پیشنهاد و به تصویب رسید.

هدف از نامگذاری چنین روزی، مبارزه با برخی باورهای خرافی درباره چپ دست ها و سعی در تغییر آنها و همچنین انتقاد از طراحی تمام امکانات موجود برای اکثریت که راست دست ها هستند، بود.

علی رغم دیدگاه عموم، دست غالب یک انتخاب نیست و چپ دستان حدود یک دهم از جمعیت دنیا هستند، نقش وراثت در این ویژگی پررنگ است و گفته می شود فرزندانی که یکی از والدین آنها چپ دست باشد، احتمال چپ دست بودن آنان به ۱۷ درصد می رسد، و اگر هر دو راست دست باشند، این احتمال به ۱۰ درصد خواهد رسید.

خیلی ها باور دارند که چپ دستان باهوش‌تر و یا عاطفی تر و مهربانترند که هنوز چنین ادعاهایی را نمی توان بر پایه علمی ثابت کرد. اما نکته قابل توجه این است که با وجود همه سختی هایی که چپ دستان در استفاده از وسایل دارند، بسیار از چپ دست بودنشان خرسند و راضی اند و حاضر به تغییر این ویژگی خاص نیستند.

همسرم‌ نیز مثل خودم‌ چپ دست است

یکی از این چپ دست های خیلی خاص به ایسنا گفت: “یکی از سوال هایی که همیشه جواب مثبت دادن به آن حس خیلی خوبی به من می دهد این است که آیا چپ دستی؟ و من با غرور و خوشحالی جواب می دهم‌ بله، من این ویژگی ام‌ را خیلی دوست دارم چون خاص است.” الهام خاطره خوبش از چپ دست بودنش را نیز مربوط به روزی عنوان کرد که متوجه شده بود همسرش نیز مثل خودش چپ دست است.

به خاطر چپ دست بودنم مغرور نمی شوم

فاطمه نیز حس خوبی نسبت به چپ دست بودنش داشت، ولی عنوان کرد “چون خودم در آن نقشی نداشته ام بنابراین به خاطرش مغرور نمی شوم.” نکته جالبی که فاطمه اشاره کرد این بود که او اصلا به استفاده از صندلی های مخصوص چپ دست ها تمایلی نداشته، او در این باره گفت: آنقدر که روی صندلی هایی با دسته سمت راست امتحان داده ام که از آنها بیشتر خوشم‌ می آید‌. فاطمه یکی از دلایلی را که باعث انتخاب همسرش شده بود، چپ دست بودنش عنوان کرد و گفت این یکی از خاطرات خوب من در مورد چپ دست بودنم است.

غذا نخوردن را به غذا خوردن با دست راست ترجیح می دادم

یاسین در این باره می گوید: “من به عنوان یک چپ دست سی و یک ساله خاطرات زیادی از چپ دست بودنم دارم. از زمانی که سر سفره غذا، مادرم من را مجبور به گرفتن قاشق با دست راست می کرد، و دقیق یادم است که غذا نخوردن را به خوردن با دست راست ترجیح می دادم، چون واقعا اذیت می شدم .”

معلولیتی به نام چپ دست بودن!

او اشاره می کند که در گرفتن قیچی هم مشکل داشته و دارد، و ادامه می دهد: “الان هم که به عنوان یک مهندس عمران مشغول به کار هستم، مثلا موقع استفاده از متر به مشکل بر می خورم و متوجه شده ام حتی متر نیز برای راست دست ها طراحی شده است، مخصوصا مترهایی که تقسیم بندی سانتی متری و اینچی دارند . در مدرسه هم برای  باز و بسته کردن دفترهای فنری ام به مشکل برمی خوردم، و اوج مشکلات آن‌جایی بود که برای آزمون های کنکور باید از چپ دست بودن به عنوان یک معلولیت نام می بردیم!

یاسین ادامه می دهد “با همه ی این ها چپ دست بودن را به خاطر حس خاص بودن و عضو یک جامعه کم جمعیت بودن دوست دارم، حتی اگر تا آخر عمر نتوانم کاغذی را درست برش بزنم و یا در عوض کردن دنده ماشین به مشکل بر بخورم . “

یک احساس خوب

زهرا عضو دیگری از اقلیت چپ دستان است که از این اتفاق خیلی احساس خوبی داشت، وی اشاره ای به امتحانات و آزمون هایی که باید آنها را روی صندلی‌های مخصوص راست دست ها می گذرانده و سختی های آن کرد، ولی باز هم چپ دست بودنش را بسیار دوست داشت.

استفاده از قیچی آزارم می داد

مریم  ۲۲ ساله  است و از اینکه جزو این اقلیت خاص قرار گرفته راضی بود، او اشاره به سختی استفاده از برخی وسایل مثل قیچی و مشکلی که با آنها داشت کرد ولی باز هم‌ حاضر به تغییر وضعیت خود و راست دست بودن نبود.

کلاس خط را رها کردم

سعید ۲۹ ساله است، یادش نمی آید از کی متوجه چپ دست بودنش شده است. او با خنده می گوید: با این موضوع راحت بودم و کلی هم برایم کلاس داشت ! می پرسم هیچ مشکلی نداشتی؟ جواب می دهد “در کلاس خط اذیت می شدم و به همین دلیل هم آن را رها کردم. استاد به بقیه آموزش میداد و بعد مجبور بود جداگانه به من هم یاد بدهد…” سعید برای این موضوع مجبور شده کلاس خط را کنار بگذارد.

موجود عجیبی هستم!

او برای رانندگی یا استفاده از وسایل دیگر مثل قیچی که برای راست دستان طراحی می‌شوند مشکلی نداشته است. می گوید “مشکل خاصی ندارم و راحتم. در خیلی از کارها دو دستم و در خیلی کارها هم اصلا با دست چپ نمی‌توانم کار کنم.” بعد می خندد و ادامه می دهد “کلا موجود عجیبی هستم! مثلا برای باز کردن در بطری و شیشه و این چیزها با دست راست راحت ترم، برای رانندگی با دو دستم راحتم، دیگر چیزی یادم نیست، شاید آنقدر برای من معمولی شده که دیگر احساس دشواری ندارم. نوشتن و برداشتن وسایل و یا قاشق را معمولا با دست چپ انجام می‌دهم. موهایم را با همان دست راست شانه می زنم. کارت عابر بانک، و با کار کردن با موس را با همان دست راست انجام می‌دهم و تایپ کردن هم با دو دستم می‌توانم ولی با دست چپ سریع‌ترم.”

می پرسم چه کاری هست که نتوانی انجام بدهی و یا اذیتت کند؟ می‌گوید هیچکاری. از اینکه چه حسی دارد که چپ دست است سوال می کنم، با خنده جواب می‌دهد: “بسی خرسندم. چون هم می‌گویند و هم می‌دانم که چپ دست‌ها باهوش‌ترند.” سوال می کنم واقعا باهوش تری؟ می‌گویند شما چپ دست ها عاطفی تر و مهربان تر هم هستید؟ جواب می دهد “نمی‌دانم، باید از بقیه بپرسید.” بعد می گویم معلوم نیست ربطی به این ویژگی داشته باشد، شاید هم به خاطر ماه تولد و یا مسائل دیگری باشد، با بله بلندبالایی حرفم را تایید می‌کند.

اقلیت راضی و خوشحال

برخی پژوهشگران معتقدند وقتی صحبت از بقای کامل‌ترین و سازگارترین‌ها به میان می‌آید، چپ دست‌ها یک سر و گردن از همه بالاتر هستند. زیرا در مبارزه‌ی تک به تک، استفاده از دست چپ مانند استفاده از ترفندی غافلگیرکننده است. واقعیت این است که چپ دست‌ها اقلیت هستند و این اقلیت راضی و خوشحال با وجود سختی هایی که در استفاده از وسایل داشتند، این ویژگی را خاص دانسته و خوشحالی شان آنجا اوج می گیرد که در تقویم‌ نیز یک روز را به نام خود دارند.